25 kwietnia rozpocząłem prace uprawowe na „moich” poletkach łowieckich. Żyto kępkowe zostało zasilone saletrą amonową i polifoską. Uprawa zapowiada się nieźle, ale nie przeżyje, jak sądzę, początkowej fazy wegetacji. Dlaczego? Dlatego, że sąsiadującymi ze sobą trzema poletkami zawładnęło stado żubrów: dwa byki i cztery krowy. Dwanaście arów żyta to dla sześciu żarłoków popas na dwa dni. Widać to zresztą po zgryzionych kępkach. Z drugiej strony, poletka są po to, aby trzymać zwierzynę z dala od pól. Będzie jednak tak, że żubry skoszą nam żyto i inne uprawy na poletkach, a jelenie zniszczą uprawy rolne na chłopskich polach. Trzeba będzie zgłaszać chyba żubrze szkody w naszej gospodarce poletkowej do Nadleśnictwa. Nic zapewne z tego nie wyjdzie, ale – być może – otrzymamy jakąś dotację na karmę dla tych skądinąd wspaniałych zwierząt. Lizawka korytkowa, wypucowana żubrzymi jęzorami została uzupełniona; zobaczymy, na jak długo wystarczy tych kilkunastu kilogramów soli w kamiennych bryłach. Na orance, przygotowanej pod zasiew lucerny widoczne są olbrzymie legowiska, a oznaki dobrego żubrzego apetytu, pozostawione wokół miejsc bytowania wyglądają jak sporych rozmiarów kretowiny. Jutro jadę do prac na dwa dni z noclegiem na ambonie i mam nadzieję, że uda mi się zobaczyć tego, autentycznie największego ssaka naszych polskich lasów.
