Ul wielkopolski korpusowy
Pod takim tytułem w lutowym numerze Braci Łowieckiej dr Aleksandra Czarnewicz – Kamińska zamieściła artykuł, w którym omawia właściwości miodu i doradza, jak sprawdzić jego jakość, jak odpowiednio przechowywać i jak go spożywać,aby wykorzystać wszelkie dobrodziejstwa zawarte w tym zadziwiająco bogatym w różnego rodzaju elementy naturalnym produkcie pszczelim.
Artykuł ten zainspirował mnie do tego, aby spróbować samodzielnie zbudować niewielką pasiekę dla potrzeb własnych i przyjaciół i uruchomić ją w możliwie krótkim terminie. Korzystając z łagodnej i bezśnieżnej zimy wykonałem 12 uli korpusowych wielkopolskich (podstawka, dennica, dwa korpusy gniazdowe, półnadstawka i daszek), przywiozłem z Mazowsza w darze od kolegi Longina dwie rodziny pszczele (Krainka) i 2 kwietnia zasiedliłem nimi dwa pierwsze ule w sąsiedztwie dawnego Dworu Sulimirskich w Zasławiu, gdzie w dworskim parku rośnie kilkadziesiąt wiekowych lip, obsypanych w lipcu kwieciem i zwabiających nektarem pszczoły z całej okolicy. Dokupiłem później trzecią pszczelą rodzinę, a wczoraj zasiedliłem nieopodal kolejnych siedem uli tzw. odkładami, zakupionymi w odległym o 75 kilometrów Jaśle.
Jako myśliwi mamy wielu kolegów hodujących pszczoły. W naszym kole jest ich kilku w obwodzie
bieszczadzkim, służących radą i pomocą, jeśli takowej będziemy potrzebowali. Bo hodowla pszczół to zajęcie trudne i zagadkowe, wymagające od pszczelarza systematyczności w doglądaniu swojego dobytku, zdolności obserwacji życia w ulu, formułowania prawidłowych wniosków wynikających z tych obserwacji i odpowiedniego, wyprzedzającego reagowania.
Zachęcam wszystkich, dla których pszczoły to „Więcej niż miód” (to tytuł ciekawego, pełnometrażowego filmu o życiu pszczół i ich roli w przyrodzie, emitowanego niedawno w jednym z kanałów komercyjnej telewizji) o spróbowanie swych sił w tej, jakże potrzebnej, lecz ciągle niedocenianej produkcji naturalnego leku, jakim bez wątpienia jest miód.
